JINGLE COMPETITION
ILL BE THERE
Lunes, Agosto 5, 2013
ANG KALUPI
(ARCELI SALAYON)
I-PAGKILALA SA MAY AKDA
Isinulat ni Arceli Salayon ang "Ang kalupi" upang ipahiwatig sa mambabasa ang kanyang nais o reaksyon sa isang pangyayari. Nais niyang ipamulat sa mga mambabasa ang kahulugan ng kanyang saloobin.
II-MGA TAUHAN
Andres Reyes – ang sinisi na kumuha ng kalupi.
Aling Martha –
(mga nasa 50, may asawa) ang may-ari ng kalupi.
Aling Gudyang – (mga kaedad ni Aling Martha, isa ring ina) ang
nag-pautang kaibigan dahil nawalan ito ng pera.
Mamang Pulis – ang nag-imbestiga sa pagkawala ng kalupi ni Aling
III-TAGPUAN OPANAHON
Naganap ang pangyayari sa palengke nang mabanga ni Andres
Reyes si Aling Martha at nang-hingi ito ng paumanhin. Pinagpasensyahan s’ya ni Aling Martha
at pinag-iingat sa susunod.
IV-SAGLIT NA KALIGAYAHAN
Ang sagli na kasiglahan ng kwento ay nang magsinungaling si mabangga si Aling Martha
at sumunod ay ang pagkawala ng kanyang kalupi.
Dagdag pa dito ang pagtatanong ng pulis kay Andres tungkol sa kaluping nawawala dahil sa galit ni Aling Martha sa bata na kanyang inaakusahang kumuha ng kanyang kalupi.
V-SULIRANIN O TUNGGALIAN
Ang pangunahing suliranin dito ay ang pagkawala ng kalupi ni Aling Martha
at pag-aakusa kay Andres na nagnakaw nito na pilit na itinatanggi ang akusasyon sa kanya. Kasama na rito ang pagdala sa bata sa presinto upang imbestigahan ang nangyari.
Sumunod na suliranin ay ang panlalaban ni Andres sa pangungurot ni Aing Martha.
VI-BUOD
Mataas na ang araw nang lumabas si Aling Marta sa bakuran ng kanilang maliit na barung-barong upang mamalengke. Nang dumating siya sa panggitnang pasilyo at umakmang hahakbang na papasok ay siyang paglabas na humahangos ng isang batang lalaki, na sa kanilang pagbabangga ay muntik, na niyang ikabuwal. Ang siko ng bata ay tumama sa kanyang kaliwang dibdib.
"Ano ka ba?" bulyaw ni Aling Marta. "kaysikip na ng daraanan ay patakbo ka pa kung lumabas!"
"Pasensya na kayo, Ale," sabi ng bata. Hawak nito ang isang maliit na bangos. -tig-bebente, sa loob-loob ni Aling Marta. Ang bata ay takot na nakatingin sa kanya. "Hindi ko ho kayo sinasadya. Nag mamadali ho ako, e."
"PASENSYA!" sabi ni Aling Marta.
Agad siyang tumalikod at tuloy- tuloy na pumasok. . Dumating siya sa tindahan ng tuyong paninda at bumili ng isang kartong mantika. Pagkaraan ay dumukot sa bulsa ng kanyang bestido upang magbayad. Wala ang kanyang kalupi! Napansin ng kaharap ang kanyang anyo. Mayamaya ay parang kidlat na gumuhit sa kanyang alaala ang gusgusing batang kanyang nakabangga. Sa labas, sa harap ng palengke na kinaroroonan ng ilang tindahang maliliit. Nakatayo ito sa harap ng isang bilao ng kangkong at sa malas niya ay tumatawad. Maliksi siyang lumapit at binatak ang kanyang liig.
"Nakita ring kita!" ang sabi niyang humihingal. "Ikaw ang dumukot ng piataka ko, ano? Huwag kang magkakaila!" "Ano hong pitaka?" ang sabi, "Wala ho akong knukuha sa inyong pitaka"
May luha nang nakapamintana sa kanyang mga mata at ang uhog at laway ay sabay na umaagos sa kanyang liig. Buhat sa likuran ng mga manonood"Kung maari ay sumama kayo sa amin sa pulisya upang pag-usapan ang tungkol sa bagay na ito.
"Ano ka ba?" bulyaw ni Aling Marta. "kaysikip na ng daraanan ay patakbo ka pa kung lumabas!"
"Pasensya na kayo, Ale," sabi ng bata. Hawak nito ang isang maliit na bangos. -tig-bebente, sa loob-loob ni Aling Marta. Ang bata ay takot na nakatingin sa kanya. "Hindi ko ho kayo sinasadya. Nag mamadali ho ako, e."
"PASENSYA!" sabi ni Aling Marta.
Agad siyang tumalikod at tuloy- tuloy na pumasok. . Dumating siya sa tindahan ng tuyong paninda at bumili ng isang kartong mantika. Pagkaraan ay dumukot sa bulsa ng kanyang bestido upang magbayad. Wala ang kanyang kalupi! Napansin ng kaharap ang kanyang anyo. Mayamaya ay parang kidlat na gumuhit sa kanyang alaala ang gusgusing batang kanyang nakabangga. Sa labas, sa harap ng palengke na kinaroroonan ng ilang tindahang maliliit. Nakatayo ito sa harap ng isang bilao ng kangkong at sa malas niya ay tumatawad. Maliksi siyang lumapit at binatak ang kanyang liig.
"Nakita ring kita!" ang sabi niyang humihingal. "Ikaw ang dumukot ng piataka ko, ano? Huwag kang magkakaila!" "Ano hong pitaka?" ang sabi, "Wala ho akong knukuha sa inyong pitaka"
May luha nang nakapamintana sa kanyang mga mata at ang uhog at laway ay sabay na umaagos sa kanyang liig. Buhat sa likuran ng mga manonood"Kung maari ay sumama kayo sa amin sa pulisya upang pag-usapan ang tungkol sa bagay na ito.
Sumama ang dalawa sa pulisya.Nang makarating sila roon ay iniwan muna sila ng pulis. Hindi na nakapagtimpi si Aling Marta at
hinablot ang bata. Sinaktan niya ito.
"Kahit kapkapan niyo pa ako ay wala kayong makikita sa akin!" Sabi ng bata sabay takbo ng walang lingun-lingun kasabay nito ang harurot ng isang sasakyan na siya namang dahilan ng pagkaaksidente ng bata.
"Kahit na kapkapan niyo pa ako. Wala kayong makikita sa akin" Ang Mga huling Salita na nasambit ng bata kasabay ng pagkawala nito.
Namutla si Aling Marta. Tila sinisisi ang sarili sa mga pangyayari. Sa kabilang banda ay naisip niya ang asawa at anak na kanina pa ay naghihintay sa kanya. Inisip niya kung paano makapag-uuwi ng ulam samantalang wala na siyang pera.
Nangutang siya sa tindahan.
Nang siya ay makauwi sinalubong siya ng kanyang asawa at anak. "Saan po kayo kumuha ng pambili, inay?" tanong ng anak" "Saan pa, e di sa pitaka."
"Ngunit naiwan niyo ho ang inyong pitaka."
Noon rin ay naalala ni Aling Marta ang mga katagang sinabi ng bata na kanyang pinagbintangan.
"Kahit na kapkapan niyo pa ako. Wala kayong makikita sa akin."
"Kahit kapkapan niyo pa ako ay wala kayong makikita sa akin!" Sabi ng bata sabay takbo ng walang lingun-lingun kasabay nito ang harurot ng isang sasakyan na siya namang dahilan ng pagkaaksidente ng bata.
"Kahit na kapkapan niyo pa ako. Wala kayong makikita sa akin" Ang Mga huling Salita na nasambit ng bata kasabay ng pagkawala nito.
Namutla si Aling Marta. Tila sinisisi ang sarili sa mga pangyayari. Sa kabilang banda ay naisip niya ang asawa at anak na kanina pa ay naghihintay sa kanya. Inisip niya kung paano makapag-uuwi ng ulam samantalang wala na siyang pera.
Nangutang siya sa tindahan.
Nang siya ay makauwi sinalubong siya ng kanyang asawa at anak. "Saan po kayo kumuha ng pambili, inay?" tanong ng anak" "Saan pa, e di sa pitaka."
"Ngunit naiwan niyo ho ang inyong pitaka."
Noon rin ay naalala ni Aling Marta ang mga katagang sinabi ng bata na kanyang pinagbintangan.
"Kahit na kapkapan niyo pa ako. Wala kayong makikita sa akin."
VII-ARAL
Huwag maghuhusaga ng ibang tao sa panglabas nitong anyo at saating pananaw na hindi makatao.maraming nagkakamali sa maling akala at maraming mapapahamak mo sa mga maling akala.
Linggo, Hunyo 30, 2013
PAMAHIIN :TOTOO O KATHA LAMANG?
Ang pamahiin ay isang paniniwala ng mga filipino lalo na ng mga matatanda.Subalit maraming mga filipino ang hindi naniniwala sa pamahiin.Anga pamahiin ay maarin totoo at maari rin namang hindi tototo.Sabi nga nila ,wala namang mawawala kung ito ay iyong susundin o gagawin. Sapagakat ikaw din ang makapagsasa kung ikaw ba ay naniniwala o hindi.
Habang tumatagal at lumilipas ang panahon,unti-unti naring nawawala o hindi ginagawa ang pamahiin.Ang mga pamahiin na ating kinagisnan o pinaniniwalaan ay ng galing pa sa ating mga ninuno.Sa panahon nila maraming mga filipno ang naniniwala sa mga pamahiin.dahil ang paniniwala nila ang pamahiin ay totoo at nangyayari ito araw araw.
Subalit sa pagdaaan ng mahabangpanahon unti-unti na itong nalilimutan kapag tinanong ang isang filipino o isang tao na kung ito ba ay naniniwala sa pamahiin ang isasagot nitoy maaring hindi sya naininiwala sa pamahiin dahil itoy isang katha-katha lamang at itoy isang paniniwal a lamang. bagamat itoy isang paniniwala lamang maari itong magkakatotoo.kung minsan ang isang o ilang pamahiin ay nagkakatoo sa araw-araw nating pamumuhay.maraming pamahiin ang mga filipino hindi lamang isa ang ilang mga pamahiing iyon ay ating pinaniniwalaan.
Ang paniniwala ng ilang filipino sa pamahiin ay ng galing pasa mga ninuno natin .Masasabi nating ang pamahiin ay totoo o katha lamang kung itoy nangyari na sa aitng bhay.At nasasa atin din kung tayo ba ay maniniwala sa pamahiin.Pero sa panahon ngayon marami parin namang naniniwala sa pamahiin lalo na ang mga matatanda.dadating ang araw na wala ng maniniwala sa pamahiin dulot ng modernisasayon. kalimitan mga bata ang hindi naniniwala sa mg pamahiin dahil sa akal nila na ang pamahiin ay katha lamang ng mga tao mas nakatuon sila sa ibang gawain.kaya darating ang araw wala ng tao pa o filipino ang maniniwala sa pamahiin.
Ang pamahiin ay isang paniniwala ng mga filipino lalo na ng mga matatanda.Subalit maraming mga filipino ang hindi naniniwala sa pamahiin.Anga pamahiin ay maarin totoo at maari rin namang hindi tototo.Sabi nga nila ,wala namang mawawala kung ito ay iyong susundin o gagawin. Sapagakat ikaw din ang makapagsasa kung ikaw ba ay naniniwala o hindi.
Habang tumatagal at lumilipas ang panahon,unti-unti naring nawawala o hindi ginagawa ang pamahiin.Ang mga pamahiin na ating kinagisnan o pinaniniwalaan ay ng galing pa sa ating mga ninuno.Sa panahon nila maraming mga filipno ang naniniwala sa mga pamahiin.dahil ang paniniwala nila ang pamahiin ay totoo at nangyayari ito araw araw.
Subalit sa pagdaaan ng mahabangpanahon unti-unti na itong nalilimutan kapag tinanong ang isang filipino o isang tao na kung ito ba ay naniniwala sa pamahiin ang isasagot nitoy maaring hindi sya naininiwala sa pamahiin dahil itoy isang katha-katha lamang at itoy isang paniniwal a lamang. bagamat itoy isang paniniwala lamang maari itong magkakatotoo.kung minsan ang isang o ilang pamahiin ay nagkakatoo sa araw-araw nating pamumuhay.maraming pamahiin ang mga filipino hindi lamang isa ang ilang mga pamahiing iyon ay ating pinaniniwalaan.
Ang paniniwala ng ilang filipino sa pamahiin ay ng galing pasa mga ninuno natin .Masasabi nating ang pamahiin ay totoo o katha lamang kung itoy nangyari na sa aitng bhay.At nasasa atin din kung tayo ba ay maniniwala sa pamahiin.Pero sa panahon ngayon marami parin namang naniniwala sa pamahiin lalo na ang mga matatanda.dadating ang araw na wala ng maniniwala sa pamahiin dulot ng modernisasayon. kalimitan mga bata ang hindi naniniwala sa mg pamahiin dahil sa akal nila na ang pamahiin ay katha lamang ng mga tao mas nakatuon sila sa ibang gawain.kaya darating ang araw wala ng tao pa o filipino ang maniniwala sa pamahiin.
Sabado, Hunyo 15, 2013
PILIPINAS: "ANG KUMIKINANG NA BITUIN
SA ASYA"
SA ASYA"
Nakakagulat ang paglago ng ekonomiya ng bansa sa pagtatamo ng mataas na porsyinto sa loob ng tatlong buwan.kamakailan lng ay naipabalitang ang pilpinas ay isa sa nagungunang bansa na umunlad ang ekonomiya.Sa loob ng tatlong buwan naranasan ng bawat mamayan ang pagunland ng ekonomiya ng bansa sa buwan ng enero hanggang marso at hanggang sa kasalukuyang buwan.
Ang mga pangyayariong ito,ang pagunlad ng ekonomiya ng bansa ay nangyari sa ilalim ng pamumuno ng administrasyong aquino na kasalukoyang pangulo ng bansa na mas kilala sa katawagang "PNOY".Sinikap ng pangulo na mapaunlad atv mapalago ang ekonomiya ng bansa.
Ang pagunlad ng ekonomiya ng bansa ay laking ikintuwa ng bawat pilipino.Dahil sa loob ng mahabang panahon ngayon lang ulit naranasan ng bansa at mga pilipinoang pagunlad ng ekonomiya ng bansa.Pero palaisipan parin ang biglaang pagunlad at paglago ng ekonmiya ng bansa .Ang tanong ng marami ,kung nararanasan ba ng bawat pilpino ang pagunlad ng ekonomiya
Sa ilalim ng pamumuno ng administrasyong aquino nakita naman ng masa ang mga pagbabago sa bansa ,sa mga eskwelahan nagakaroon na ng mga bagong silid aralan at iba pang mga pasilidad .At bunsod ng paggalaw ng peso kontra dollar magandang halimbawa ito ng pagunlad ng ekonomiya .Kaya marapat na tulungan ng bawat pilipinoang namumuno sa bansa para mapanatiling maunlad ang ekonomiya ng bansa.At balang araw ay kikilalanin ang bansa sa isa sa mayaman na bansa sa asya.
Biyernes, Hunyo 7, 2013
"ANG KAHAPONG NAGDAAN"
Maraming panahon,araw at gabi na ang nagdaan,subalit tila hindi ako mapakali sa isang tabi sa tuwing akoy nakakakita ng ng mga batang musmus palamang na masayang naglalaro. Mula sa kinatatayoan kung iyon,parang sa aking wari'y tila gusto kung makipaglaro at makipaghabulan hanggang dumating ang dapithapon.
Sa tuwing sasapit ang dapithapon ako'y nangangamba at nalulungkot sapagkat sa aking akala'y baka sa aking pagtulog at paggising sa umaga,sa pagmulat ko ng mata'y wala na ng umaga ang sisikat pa para kamiy di na makapaglaro pang muli.subalit iyon ay isalamang pangambat imahinasyon laluna't akoy sabik sa mga kalaro .Noong bata pakami kamiy naglalaro sa mga pilapil na nalalatagan nh mga damong may bakas ng luha ng nagsisigandahang bituin sa langit.....................
Noong akoy minsay may problema at di ako lumalabas ng bahay pumaroon sa aming tahanan ang aking mga kaibigan.At naalaa ko pa ang sinabi ng isa sa aking mga kaibigan"halikana't sumama sa amin,tayo'y paroroon sa tabi ng dagat at doon tayo'y maghahabulang simbilis ng hangin at ang mga problema'y ipadala at ipatangay na natin sa alon ng dagat".
Sa wikang iyon ng aking kaibigan akoy napaisip-isip at sa saglit kung pagiisip- isip ay nalala ko ang aking inay na may karamdaman.Kaya ang naging tugon ko sa aking mga kaibigan ay hindi mona ako sasama sa kadahilanang ang aking inay may iniindang karamdaman .At sa tugon kung iyon sa kanila tumatak sa akin isipan na tama ang aking desisyon na masgugustuhin ko nalang naalagaan ang aking inay kaysa datnan ko ang aking inay na nakahandusay sa lapag.
Subalit hindi malis sa aking isipan ang paglalaro subalit hindi ko rin naman matiis ang aking magulang .nagulat ako sa mga sumonod na mga pangyayari tila nagkakatotoo na aking mga imahinasyon nasa pagmulat ko ng mata sa umagay wala na akong makakalaro pa .isang taon na ang nakalipas subalit wala akong naklaro sa loob ng isang taong iyon liban nalang sa aking inay.Kaya naman nasanay na ako na walng kalaro peru sa tuwing naalala ko ang araw na masaya ako kasama ang aking mga kalaro ang nararamdaman ko ay magkahalong lungkot at saya.At di maalis sa aking isipan na magkaroon ng kalaro na sing edad ko rin.
Kaya naman ngayong matanda na ako'y tila nais kung balikan ang kahapong nag daan na puno ng msasayang araw kasama ang aking mga kalaro't kaibigan. Nasa pagbalik kung muli ay may mga kalaro akong muling madadatnan sa tabi ng dagat at sa pagsapit ng dapit hapon at pagsikat ngaraw sabay-sabay kaming gigising at maghahabulan kami at magtatampisaw sa ulan at magsisimula muli ng panibagong yugto ng aming buhay.Ang Kahapong Nagdaan.................
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)